تهیه شده از کنفرانس خبری سازمان بهداشت جهانی در ۲۴ فوریه ۲۰۲۰

مایک رایان، مدیر اجرایی برنامه فوریت‌های سلامتی سازمان بهداشت جهانی

پاندمی شرایطی است که در آن همه جمعیت دنیا احتمال مواجهه با عفونت را خواهند داشت و به‌طور بالقوه بخشی از آن‌ها بیمار می‌شوند، همان‌طور که در مورد آنفلوآنزا مشاهده شد.

این اتفاق با موج‌های مختلفی رخ ‌می‌دهد.پاندمی‌های آنفلوآنزا می‌توانند زودتر شناسایی شوند، زیرا قبلا اتفاق افتاده‌اند و ما می‌دانیم زمانی که شرایط واگیرِ همگانیِ آنفلوآنزا مهیا باشد (مانند آنفلوآنزای فصلی)، بیماری به تمام دنیا پخش می‌شود.

این موضوع بارها و بارها اثبات شده است؛ بنابراین درباره آنفلوآنزا راحت‌تر می‌توان گفت که یک پاندمی بروز خواهد کرد. ما در حال حاضر از مکانیسم دقیق انتقال COVID-۱۹ اطلاعاتی نداریم.

به چین نگاه کنید، تعداد مبتلایان به شدت کاهش یافته است، فشار زیادی روی ویروس اعمال شده که نتیجه آن کاسته شدن تعداد گزار‌ش‌ها بوده است. این برخلاف منطق یک پاندمی است.

با این وجود، در کشورهایی مثل کره جنوبی عکس این موضوع در سرعت بروز بیماری مشاهده می‌شود. پس تا اینجا دو کفه ترازو با هم در تعادل اند. هم‌اکنون زمانِ آماده‌سازی است. ما در فاز آمادگی برای یک پاندمی احتمالی هستیم.

تاکنون بیماری وارد کشورهای زیادی شده است. این به این معنا نیست که باید از وظایف‌مان شانه خالی کنیم، بلکه اکنون زمانی است که باید آماده باشیم. امروز، زمان انجام هرکاری است که در زمان آمادگی برای یک پاندمی انجام می‌شود.

اما هنوز برای اعلام بروز پاندمی بسیار زود است. ما در حال جلوگیری از بروز این واقعیت هستیم و کشورهایی در این زمینه موفقیت کسب کرده‌اند. پس بیایید روی کاری تمرکز کنیم که می‌توانیم انجام دهیم، کاری که باید انجام دهیم، و آن آماده‌شدن است.

وقتی از آماده‌سازی حرف می‌زنیم، صحبت از آمادگی برای شناسایی موارد بیماری، آمادگی برای درمان آنها، آمادگی برای پیگیری تماسهای دریافت‌شده و آمادگی برای به‌کار بستن اقدامات مهارکننده کافی است. صحبت از صد اقدام متفاوت نیست، تنها ۵ یا ۶ مداخله کلیدی وجود دارد.

همه کشورها آسیب‌پذیرند، زیرا همه دو مورد را دارند: در درجه اول، همه کشورها، فارغ از میزان توسعه اقتصادی خود، جمعیت آسیب‌پذیری شامل تعداد بسیار زیادی از افراد مسن با بیماری‌های زمینه‌ای دارند که در صورت پخش این ویروس تحت‌تاثیر منفی آن قرار خواهند گرفت.

در درجه بعد، بسیاری از نظام‌های سلامت، حتی در توسعه‌یافته‌ترین کشورها، در حالت عادی با بازده ۱۰۰% خود فعالیت می‌نمایند. در اروپا تخت‌های بیمارستانی خالیِ زیادی وجود ندارد، پس این معضل در اروپا و سایر کشورهای توسعه‌یافته می‌تواند فشار مضاعفی را به نظام سلامت وارد کند.

این اتفاق هرساله در زمستان با آنفلوآنزای فصلی رخ می‌دهد. پس سرکوب کردن ویروس در اروپا تا پایان فصل آنفلوآنزا باعث افزایش ظرفیت نظام سلامت خواهد شد. حتی سرکوب کردن ویروس برای یک ماه یا شش هفته، سود عظیمی برای سیستم سلامت خواهد داشت.

به هر حال همه سیستم‌ها ضعف‌هایی دارند. هنگامی که حرف از نقل و انتقالات باشد، هیچ منطقه عاری از خطری وجود نخواهد داشت. نمی‌شود جهان را تعطیل کرد. کشورها می‌توانند مرزهایشان را ببندند و ادعا کنند نقل و انتقالی وجود ندارد، اما می‌بینیم که بازهم بیماری بین کشورها پخش می‌شود.

ما باید بر مدیریت خطر تمرکز کنیم.باید خطر واردات بیماری را کاهش داد، خطر انتقال بیماری را کاهش داد، بقای بیمارانی را که مبتلا می‌شوند، افزایش داد و دانست که این ویروس همواره در کمین است و می‌تواند باعث شیوع و همه‌گیری در هر تعدادی از کشورها شود، اما می‌توان آن را مدیریت کرد.

ما نمی‌توانیم به راحتی اذعان کنیم که کاملا مانع ازانتقال این ویروس از کشوری به کشور دیگر می‌شویم. به نظر من این کار ممکن نیست.

منبع :

WHO Feb. 24 press conference on COVID-19 (video) – World Health Organization (WHO), February 24, 2020.

What is a pandemic? – WHO Definition of Pandemic – WHO official website.