سفیدکننده‌ها انواع گوناگونی دارند و برای از بین بردن لکه‌ها و ضدعفونی سطوح مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از معروف‌ترین سفیدکننده‌ها هیپوکلریت سدیم (آب ژاول) است. از حل‌کردن این ماده جامد در آب، محلول‌های سفیدکننده‌ی قوی تهیه می‌کنند.

هیپوکلریت سدیم به صورت رقیق با غلظت‌های (3٪ تا ۸٪) یا غلیظ (50٪ برای مصارف صنعتی یا کلرزنی استخر) مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اغلب سفیدکننده‌های خانگی حاوی 5 درصد از هیپوکلریت سدیم می‌باشند که به اصطلاح به آن‌ها وایتکس گفته می‌شود.

مطابق CDC غلظت مناسب برای از بین‌بردن ویروس کرونا، 0/1 تا 0/5 درصد محلول هیپوکلریت سدیم است. بنابراین محلول هیپوکلریت سدیم ۵ درصد (وایتکس) نیاز به رقیق شدن دارد. نحوه رقیق‌کردن انواع وایتکس و تهیه محلول مناسب از آن‌ها را در پست مربوطه مطالعه کنید.

قبل از استفاده از محلول هیپوکلریت سدیم جهت ضدعفونی، به سازگاری آن با سطوح مختلف توجه بفرمایید. جدول زیر بر اساس غلظت‌های ۵ (وایتکس) ۲۰ و ۱۰۰ درصد هیپوکلریت سدیم تهیه شده است و سازگاری این ماده را با سطوح مختلف نشان می‌دهد.

تعریف سازگاری سطوح با مواد شیمیایی:

سازگاری عالی: به معنی عدم تاثیر مخرب ماده شیمیایی بر روی سطوح

سازگاری خوب: به معنی تاثیر مخرب و حداقلی ماده شیمیایی بر روی سطح در طولانی‌مدت

سازگاری ضعیف: به معنی تاثیر شدید ماده شیمیایی بر روی سطوح در طولانی‌مدت

سازگاری هیپوکلریت سدیم در غلظت‌های متفاوت با انواع سطوح پلاستیکی:

سازگاری هیپوکلریت سدیم در غلظت های متفاوت با سطوح فلزی:

• داده‌ای از سازگاری محلول هیپوکلریت سدیم بر روی سطوح چرمی در دست نیست.
• روکش‌ رنگ چوب‌ها یا براق‌کننده آن‌ها در اثر تماس با محلول هیپوکلریت سدیم آسیب می‌بینند. در نتیجه وایتکس روکش رنگ کابینت‌ها و میزها را از بین می‌برد یا به براق‌کننده آن‌ها آسیب وارد می‌کند. اگر برای اولین‌بار قصد ضدعفونی کابینت و میز را با وایتکس داشتید حتما یک گوشه از آن را که کمتر قابل دیدن است، تمیز کنید و بعد از چند ساعت که از ثابت‌بودن رنگ آن‌ها اطمینان حاصل کردید، به تمیزکردن همه‌ی نقاط آن‌ها اقدام کنید.
• استفاده طولانی‌مدت از وایتکس جهت تمیزکردن شیشه سبب مات‌شدن آن می‌شود.

ترکیب وایتکس با دیگر مواد ضدعفونی‌کننده:

نکته حائز اهمیت آن است که درصورت استفاده از وایتکس هنگام گندزدایی، نباید آن را با سایر تمیزکننده‌های خانگی ترکیب کرد. همچنین به یاد داشته باشید که هر محصول فرمول منحصربه‌فرد خود را دارد و مخلوط‌کردن آن‌ها می‌تواند موجب یک واکنش شیمیایی نامطمئن و خطرناک شود.
ترکیب وایتکس و الکل سبب تولید کلروفرم و هیدروکلریک‌اسید می‌شود. استنشاق مقدار زیاد کلروفرم سبب مرگ و تماس با هیدروکلریک‌اسید سبب سوختگی خواهد شد.
ترکیب وایتکس و جوهرنمک (جرم‌گیر) موجب تولید گاز کلر و و هیدروکلریک اسید می‌شود و استنشاق آن‌ها سبب بروز تنگی‌نفس و خس‌خس سینه خواهد شد.
ترکیب وایتکس و آمونیاک موجب تولید گاز سمی کلرآمین می‌شود. تنگی‌نفس و درد قفسه سینه و آسیب‌های جدی دستگاه تنفسی از عوارض استنشاق این گاز است.
ترکیب وایتکس و سرکه موجب تولید گاز کلر می‌شود. گاز کلر به پوست و دستگاه تنفسی آسیب می‌رساند و در بهترین حالت سبب سرفه و سوزش چشم می‌شود. مواجهه با غلظت زیاد این گاز سبب مرگ خواهد شد.
ترکیب وایتکس و آب اکسیژنه به شدت با یکدیگر وارد واکنش می شوند و می توانند موجب انفجار شوند.

منابع :

cambridge-news | goodhousekeeping | graco | usplastic | burkert | haywardflowcontrol | nj | plasticsintl | calpaclab | forceflowscales